Acute behandelingen
De behandeling van deze aandoeningen in hun acute of vroege stadia houdt in dat het immuunsysteem zo snel mogelijk tot rust wordt gebracht, voordat er schade wordt aangericht. Deze behandelingen moeten in het kader van de juiste diagnose worden beschouwd en zo snel mogelijk worden toegediend. Tijd is cruciaal. Helaas is er zeer weinig onderzoek en bijna geen wetenschappelijk bewijs beschikbaar met betrekking tot de meest effectieve behandelingen voor een van deze aandoeningen. Het is belangrijk om samen te werken met een arts die goede ervaring heeft met deze aandoeningen, omdat bij acute behandeling primair of uitsluitend klinisch oordeel nodig is. Als uw arts deze ervaring niet heeft, is het belangrijk om uw arts te vragen een arts te raadplegen die dat wel heeft.
Er zijn zeer weinig klinische centra met artsen die gespecialiseerd zijn in TM of NMOSD (bijv. University of Texas Southwestern, Johns Hopkins University, Mayo Clinic, University of California San Francisco, Walton Centre – Liverpool, Engeland), maar er zijn talloze Multiple Sclerosis Centres geassocieerd met vooraanstaande medische centra en medische scholen. Een specialist van een van deze centra moet worden overwogen, aangezien zij ervaring hebben met demyeliniserende aandoeningen van het centrale zenuwstelsel. De acute therapieën die het meest worden gebruikt om een ontstekingsaanval te behandelen, zijn: hoge doses intraveneuze steroïden (methylprednisolon), plasmaferese (Plasma Exchange of PLEX), immunoglobulinetherapie (IVIG) en cyclofosfamide.
Nadat de ontsteking is begonnen op te lossen en de persoon medisch stabiel is, omvat de volgende behandelingskuur voor een persoon met een ontstekingsaanval in het ruggenmerg (ADEM, AFM, MOGAD, NMOSD, MS of TM) intensieve revalidatietherapie. Centra die zich toeleggen op ruggenmergletsel en ziekte of beroerte bieden uitgebreide revalidatieprogramma's voor mensen die door de ontstekingsaanval aanzienlijke ruggenmergtekorten hebben opgelopen. Kinderen en volwassenen die significante spierzwakte of verlamming hebben ervaren, moeten worden opgenomen in een gespecialiseerd revalidatieziekenhuis en het programma moet een agressieve fysieke en revalidatietherapie bevatten (in tegenstelling tot een exclusieve nadruk op onafhankelijkheidstraining).
AFM wordt als monofasisch beschouwd. De meeste gevallen van ADEM en TM worden ook als monofasisch beschouwd. Het is belangrijk om regelmatig een afspraak te maken met een neuroloog om de eventuele voortgang van de ziekte te volgen. Na verloop van tijd en afhankelijk van de symptomen kan een jaarlijks onderzoek voor veel mensen voldoende zijn. De symptomen van deze aandoeningen kunnen behoorlijk uitdagend zijn om te beheersen en kunnen in de loop van de tijd veranderen. Andere specialisten dienen te worden overwogen in overleg met een neuroloog en huisarts of kinderarts (bijv. urologie, psychiatrie, orthopedie en fysiologie).
Mensen met MOGAD, NMOSD, Recurrent TM of recidiverende ADEM lopen risico op meerdere aanvallen en moeten beter worden gecontroleerd. Mensen met deze aandoeningen zullen waarschijnlijk medicijnen krijgen om de kans op een nieuwe aanval te verkleinen of de ernst ervan te verminderen als deze zich voordoet. Het is belangrijk dat een definitieve differentiaaldiagnose van MS wordt gesteld door een arts. De MS-behandelingen (dwz Avonex, Betaseron, Copaxone, Gilenya, Rebif en Tysabri) zijn niet bewezen effectief te zijn bij de behandeling van mensen met MOGAD, NMOSD of Recurrent TM en kunnen in sommige gevallen meer kwaad dan goed doen. Meestal worden mensen met Recurrent TM, MOGAD of NMOSD overwogen voor immuunonderdrukkende therapieën. Op welke therapieën een persoon wordt geplaatst, is volledig gebaseerd op het klinische oordeel (ervaring) van de arts, gecombineerd met individuele behoeften.